Орналасқан жеріңізді таңдаңыз
         
         
          Таң
          Күн
          Бесін
          Екінті
          Ақшам
          Құптан
        1. Басты бет
        2. Ораза
        3. РАМАЗАН АЙЫНЫҢ СӘРЕСІН ІШУ МІНДЕТ ПЕ?
        РАМАЗАН АЙЫНЫҢ СӘРЕСІН ІШУ МІНДЕТ ПЕ?

        РАМАЗАН АЙЫНЫҢ СӘРЕСІН ІШУ МІНДЕТ ПЕ?

         

        Сәресі ішу – оразаға ниет еткен адамның таң атар алдында тамақтануды немесе ең болмағанда  су ішуді білдіреді. Үкімі – мұстахаб (істесе сауап, ал орындамаса күна сналмайтын іс) амал[1]. Бұған ешкімнің дауы жоқ. Әнәс бин Мәлик (оған Алла разы болсын) жеткізген хадисте Пайғамбарымыз (оған Алланың салауаты мен сәлемі болсын) былай деген:


        تَسَحَّرُوا فَإِنَّ فِي السَّحُورِ بَرَكَةً


        «Сәресіге тұрыңдар, сәресіде берекет бар» [2].  


        Тағы бір хадисте: 


        فَصْلُ ما بيْنَ صِيَامِنَا وَصِيَامِ أَهْلِ الكِتَابِ، أَكْلَةُ السَّحَرِ.


        «Біздің ораза мен кітап иелерінің оразасының айырмашылығы сәресі ішуде»[3], делінген.

            Сәресі уақыты түннің соңғы алтыншы бөлігінен таң намазының уақыты кіргенге дейін жалғасады[4]. Таң намазының уақыты кіргенде сәресі ішуді тоқтату тиіс. Сәресі ішудің өзіндік берекеті мен артықшылықтары бар. Атап айтқанда:


        1. Сәресін ішуге тұрған адамға Алла мен Оның періштелері салауат айтады;


        2. Пайғамбарымыздың (оған Алланың игілігі мен сәлемі болсын) сүннеті орындалады;


        3. Құлшылыққа күш-қуат береді;


        4. Ширақтықты арттырады (белсенділік, энергия, т.б);


        5. Аштықтан келетін нашар мінездің алдын алады;


        6. Сəресі дұғаның ең қабыл болатын кезіне сәйкес келеді;


        7. Сəресіде ниетті түзеп, ықыласты арттыруға мүмкіндік туады;


        8. Сәресіне тұрған адам таң намазына ұйықтап қалмайды[5].


        Сондықтан мұндай пайдадан құр қалмас үшін сәресіне тұрған жақсы. Ал сәресі іше алмай қалған адамның оразасы дұрыс саналады. 

         

         

                     Елбек Тасболатұлы

        Павлодар облысы бойынша пәтуаға жауапты имам

         

         



        [1] Имам Ибн Абидин. Радду ал-муһтар 6-том, 341-бет.

        [2] Муслим, №1095.

        [3] Муслим, №1096.

        [4] Имам Ибн Абидин. Радду ал-муһтар 6-том, 341-бет.

        [5] Qalam.kz