ЗЕКЕТТІ ТУҒАН АҒАЙЫНДАРҒА БЕРУГЕ БОЛА МА?

 

Зекет – мал-мүлкі нисап мөлшеріне[1] жетпеген мұқтаж кісілерге беріледі. Алайда пақыр болса да зекетті өз ата-анасына, жұбайына және балалары мен немерелеріне бере алмайды[2]. Себебі бұл кісілерге зекет емес, нәпақа[3] берілуі тиіс.

Ал туған аға-інілеріне, жақын туыстарына, әпке-қарындастарына және жоғарыда аталған жақындарынан басқаларына зекетті беруге болады[4]. Зекетті туыстарына берген адам зекеттің сауабымен қатар туыстық қатынасты нығайтудың сауабын да алады. Алла Елшісі (оған Алланың салауаты мен сәлемі болсын) бұл жайында:

الصدقة على المسكين صدقة، وهي على ذي الرحم اثنتان؛ صدقة وصلة

«Міскінге берілген садақа – бір садақаға, ал оны туған туысқа беру – екі садақаға тең: садақа беру әрі туыстық қатынасты нығайту»[5], – деген.

Имам Тахтауи: «Зекетті жақын туыстарға берген абзал. «ән-Наһр» атты кітапта былай делінген: «Зекетті мұқтаж жақын туыстарына, кейін олардың балаларына, сосын көкелеріне, одан кейін нағашыларына, сосын басқа туыстарына, содан соң көршілеріне берген жақсырақ»[6], – деген деректі келтіреді.

Әл-Фәтәуа әл-Һинияда: «Зекет, пітір және нәзірді мына тәртіппен берген жақсырақ:

1. Аға-інілері мен әпке-қарындастарына;

2. Олардың балаларына;

3. Әке жағынан ағалары мен апаларына;

4. Олардың балаларына;

5. Нағашылары мен нағашы апаларына;

6. Олардың балаларына;

7. Ағайындарына;

8. Көршілеріне;

9. Бірге жұмыс істейтіндерге;

10. Бір ауылда не қалада тұратындарға»[7], – деп келтірілген.

Сондықтан зекетті мұқтаж туған бауырларына, аға-інілеріне беруге болады. Басқа мұқтаждардан қарағанда жағындардың орны ерекше әрі туған бауырына берілген зекеттің сауабымен қоса туыстық қарым-қатынасты нығайтудың сауабын да алады.

 

 

Дарханұлы Тамирлан

Нұр-Сұлтан қаласының

пәтуаға жауапты маманы